ஈழம், கேரளம், குமரிமாவட்டம் - 1

ஈழ எழுத்தாளர் ஒருவர் எழுதிய நாவல் ஒன்றைப் படிக்கும் வாய்ப்பு சில மாதங்களுக்கு முன்பு தான் கிடைத்தது. படித்தது ஷோபாசக்தியின் கொரில்லா. பெரும்பாலும் யாழ்ப்பாணத்தை ஒட்டியத் தீவுப் பகுதிகளைக் கதைக்களமாகக் கொண்ட இந்த நாவலை வாசித்தபோது நான் எதிர்பார்த்திராத ஒரு அனுபவத்தைப் பெற்றேன். தமிழ்நாட்டில் கன்னியாகுமரி மாவட்டத்தின் கேரள எல்லையோரப் பகுதியில் பிறந்து வளர்ந்த நான், அந்த வட்டாரத்தைக் களமாகக் கொண்ட காடு, ரப்பர் போன்ற நாவல்களை வாசிக்கும்போது கதைமாந்தர்களுடன் எப்படி நெருக்கமாக உணர்ந்தேனோ, அது போன்ற ஒரு உணர்வு கொரில்லா நாவலை வாசிக்கும்போது ஏற்பட்டது. இதற்கு பல காரணங்கள் இருக்கக்கூடும் என்றாலும் நாவலில் வரும் பாத்திரங்களின் பேச்சுமொழிக்கும் குமரி மாவட்டத்தின் தற்போது அருகி வரும் வட்டார வழக்குக்கும் உள்ள ஒற்றுமைகளை முதன்மையானக் காரணமாக சொல்லலாம்.

தமிழ்நாட்டின் பிற பகுதிகளைச் சேர்ந்தவர்களால் பொருள் விளங்கிக்கொள்ளமுடியாத நூற்றுக்கணக்கான சொற்கள் குமரி மாவட்ட வழக்கில் உண்டு. இவற்றில் பலவும் ஈழத்திலும் வழக்கில் இருக்கின்றன என்பதைக் கடந்த சில ஆண்டுகளாக இணையத்தில் ஈழத்தவர் எழுத்துக்களை வாசித்துவருவதாலும் சில ஈழத்தமிழர்களுடன் பேசிப் பழகும் வாய்ப்பை பெற்றிருப்பதாலும் அறிந்திருக்கிறேன். இருந்தாலும் எனக்குப் பரிச்சயமான நிறைய சொற்களை இந்த நாவலில் தான் முதன்முறையாக அடையாளம் கண்டுக்கொண்டேன். அவற்றைப் பட்டியலிடுவது என் நோக்கமில்லை. அண்மைக் காலங்களில் வலைப்பதிவுகளில் விவாதிக்கப்பட்ட சில 'ஈழத்து' சொற்களை மட்டும் இங்கே எடுத்துக்காட்டுகளாக இடுகிறேன். பெரும்பாலான தமிழகப் பதிவர்களுக்கு அறிமுகமில்லாத இந்தச் சொற்கள் குமரி மாவட்ட வழக்கில் உள்ளவை.

பரிசு கேடு: இழிவு, கேவலம், அவமானம் என்றப் பொருளில் கொரில்லா நாவலில் பல இடங்களில் பயன்படுத்தப்படும் இந்தச் சொல்லைக் குறித்து வெற்றி தன் பதிவில் எழுதியிருந்தார். குமரி மாவட்டத்தில் - குறைந்தப்பட்சம் மீனவக் கிராமங்களில் - பரிகேடு என்ற சொல் இதேப் பொருளில் பயன்படுத்தப்படுகிறது. சொற்களிலுள்ள வல்லினங்களை விழுங்குவது குமரி மாவட்டத்தினர் வழக்கம் (நாகர்கோயில் -> நாரோயில்) என்பதால் பரிசு கேடு தான் பரிகேடு என்று மருவியிருக்கும் என்று நிச்சயமாகச் சொல்லலாம்.

கடகம்: கடகம் என்பதற்கு விகடனில் சுஜாதா தவறானப் பொருள் சொன்னதையடுத்து வலைப்பதிவுகளில் ஒரு விரிவான விவாதம் நடந்தது. பதிவர்கள் யோகன், வசந்தன் ஆகியோர் இது குறித்து பல தகவல்களை அளித்தனர். பனை ஓலை அல்லது நாரால் செய்யப்பட்டப் பெட்டியை கடவம் அல்லது கடவப்பெட்டி என்றே குமரி மாவட்டத்தில் சொல்வார்கள். ('க', 'வ' என்று மாறுவதும் இங்கே இயல்பு தான்: போகாது -> போவாது).

காவாலி: பொறுக்கி, ஒழுக்கமற்றவன் என்றப் பொருளில் ஈழத்தமிழர் பயன்படுத்தும் இந்த சொல் குறித்து ஒரு பதிவில் விவாதிக்கப்பட்டபோது அது குமரி மாவட்டத்திலும் பயன்பாட்டில் உள்ளதை ஜோ சுட்டிக்காட்டியதாக நினைவு.

இப்படி சொற்களில் உள்ள ஒற்றுமை மட்டுமல்லாமல் உச்சரிப்பிலும், ஏற்ற இறக்கங்களுடன் பேசும் முறையிலும் கூட ஒற்றுமைகள் இருப்பதைக் காணலாம். சிலவற்றை நுட்பமாக கவனித்தால் மட்டுமே உணரமுடியும். எடுத்துக்காட்டாக தமிழகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் தொடர்ந்து பேசும்போது வாக்கியங்களுக்கிடையே உள்ள இடைவெளியை நிரப்ப "வந்து" என்பது போன்ற சொற்களை (filler words) பயன்படுத்துவர். ஈழத்தின் சில பகுதிகளைச் சேர்ந்தவர்கள் பேசுகையில் இப்படி இடைவெளியை நிரப்ப "மற்றது" என்ற சொல்லைப் பயன்படுத்துவதை முதலில் கேட்டபோது வியப்பாக இருந்தது. காரணம் குமரிமாவட்டத்தின் மேற்குப் பகுதியைச் சேர்ந்த பழையத் தலைமுறையினரில் நானறிந்த பலர் இப்படித்தான் பேசுவார்கள்.

பாரம்பரிய உணவுமுறை மற்றும் உடைகள், சமூக அமைப்பு ஆகியவற்றின் அடிப்படையிலும் ஈழத்துக்கும் குமரி மாவட்டத்துக்கும் ஒற்றுமைகள் உண்டு. குமரி மாவட்ட சமூக அமைப்பை தமிழகத்தின் மற்றப் பகுதிகளிலிருந்து வேறுபடுத்தும் ஒரு முக்கிய அம்சம் என்னவென்றால் இங்கே பார்ப்பனர்களுக்கு சமூகத்தில் முதன்மையான இடம் இருந்ததில்லை. எண்ணிக்கையில் மிகக் குறைவாக இருக்கும் பார்ப்பனர்களுக்கு மதச்சடங்குகள் செய்யும் தொழிலாளர்கள் என்பதைத் தாண்டி சிறப்பு அந்தஸ்து ஏதும் அளிக்கப்பட்டதில்லை. இங்கே சாதி ரீதியாக ஆதிக்கம் செலுத்தியது நாஞ்சில் நாடு என்று அழைக்கப்படும் கிழக்குப் பகுதியில் வெள்ளாளர்களும் கேரளத்தை ஒட்டிய மேற்குப் பகுதியில் நாயர்களுமே ஆவார்கள். (இவ்விரு சாதிகளுக்கும் இடையே சிலநேரங்களில் திருமண உறவுகள் இருந்திருக்கின்றன. குமரி மாவட்ட நாயர்களில் சிலர் பெயருக்குப் பின்னால் பிள்ளை என்ற விகுதியை வைத்திருப்பதும் உண்டு.) தமிழகத்தின் வடமாவட்டங்களில் உள்ள பிற்படுத்தப்பட்ட சமுகத்தினரிடையே பார்ப்பன எதிர்ப்பு பரவலாகக் காணப்படுவது போல நாஞ்சில் நாட்டில் முன்பு அடக்குமுறைக்கு உள்ளான நாடார்களிடையே வெள்ளாளர்கள் மீது ஒருவித 'தலைமுறைக்கோபம்' நிலவுவதை இன்றும் பார்க்கலாம். (இதற்கு சில சுவாரசியமான எடுத்துக்காட்டுகளைத் தமிழ் இணையத்திலேயே கண்டுக்கொள்ளமுடியும்.) ஈழ சமூகத்திலும் இதுபோல வெள்ளாள ஆதிக்கம் நிலவியது நன்கு அறியப்பட்டதாக இருக்கிறது. மேலும் பார்ப்பனர்களுக்கு சமூகத்தில் அளிக்கப்படும் இடமும் குமரி மாவட்டத்தைப் போன்றதாகவே இருக்கிறது. (ஆனால் இதற்கு ஒன்றுடன் ஒன்று தொடர்பற்ற இரண்டு வெவ்வேறு வரலாற்றுக் காரணங்கள் இருக்கலாம் என்பதையும் அறிந்திருக்கிறேன்.)

குமரி மாவட்டத்தில் எண்ணிக்கையில் அதிகமாக இருக்கும் நாடார் சமூகத்தினருக்கு மற்றவர்களிடமிருந்து வேறுபட்ட ஒரு 'சாதிவழக்கு' உண்டு. (ஒருவேளை இது இங்குள்ள வேறு சில பின்தங்கிய சமூகத்தினருக்கும் பொதுவானதாக இருக்கலாம்.) தற்போது கல்வியறிவு பெற்ற நகர்புற நாடார்களால் கவனமாகத் தவிர்க்கப்படும் இந்த மொழிக்கு யாழ்ப்பாணத் தமிழர்களின் பேச்சுமொழியுடன் அசாதாரணமான ஒற்றுமைகள் இருக்கின்றன. எடுத்துக்காட்டாக இங்கே, இவர்கள், வருவார்கள், வந்தீர்கள் ஆகிய சொற்கள் குமரிமாவட்ட நாடார்களின் வழக்கில் இஞ்ச, இவிய, வருவினம்/வருவாவ, வந்திய(ள்) என்று வரும். மேலும் முன்பிருந்த நாடார்களின் பனை சார்ந்த வாழ்க்கைமுறை யாழ்ப்பாண மக்களில் சிலரின் வாழ்வுமுறையை ஒத்திருக்கிறது.

நாடார்களுக்கு அடுத்தபடியாக குமரி மாவட்டத்தில் மீனவர்கள் அதிக எண்ணிக்கையில் வாழ்கிறார்கள். இவர்களில் முக்குவர், பரவர் என்று இரு பிரிவினர் உண்டு. ஓரிரு விதிவிலக்குகள் நீங்கலாக கன்னியாகுமரிக்கு கிழக்கே தூத்துக்குடியை நோக்கி செல்லும் கடற்கரையிலுள்ள அனைத்து ஊர்களிலும் பரவர்கள் வாழ்கிறார்கள். எண்ணிக்கையில் அதிகமாக இருக்கும் முக்குவர்கள் கன்னியாகுமரிக்கு மேற்கே கேரளத்தை நோக்கிச் செல்லும் கடற்கரையிலுள்ள அனைத்து ஊர்களிலும் பல உள்நாட்டுக் கிராமங்களிலும் வாழ்கிறார்கள். ஈழத்துக்கும் பண்டையத் தமிழகத்துக்கும் உள்ள தொடர்புகளைக் குறித்து அறிவதற்கு முக்குவர்களின் வரலாறு மற்றும் பண்பாடு குறித்த தகவல்கள் மிகவும் உதவியாக இருக்கும். (இதுபற்றி அடுத்தப் பகுதியில்). கடலோர முக்குவர்களின் பேச்சுவழக்கு - குறிப்பாக மிகுந்த ஏற்ற இறக்கங்களுடன் இழுத்துப் பேசும் முறை - ஈழத்தமிழர்களின், குறிப்பாக மட்டக்களப்புத் தமிழர்களின் மொழியை மிகவும் ஒத்திருக்கும் ஒன்று. (மட்டக்களப்பு மாவட்டத்தில் மிக அதிக அளவில் முக்குவர்கள் வாழ்ந்து வருகிறார்கள் என்பது சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இணையத்தில் வாசிக்கும் வரை எனக்குத் தெரியாது.) குமரி மாவட்ட முக்குவர்களில் பழையத் தலைமுறையினர் 'ஆமாம்' என்பதற்கு 'ஓம்' என்றுதான் சொல்வார்கள். இப்படி நிறைய உண்டு. ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கு முன் வெளிநாடு ஒன்றில் குடியேறிய இந்த சமூகத்தைச் சேர்ந்த ஒருப் பெண்மணியிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது பழங்காலத்தில் இவர்களது வழக்கு எந்த அளவுக்கு ஈழத்தை ஒத்திருந்தது என்பது விளங்கியது. 'பையன்' என்பதற்கு 'பெடியன்' என்றார் அவர்.

சோகம் என்னவென்றால் குமரி மாவட்டத்துக்கே உரிய, அதன் மரபிலிருந்து பிரிக்கமுடியாத சொற்களை (இவற்றில் பல பழந்தமிழ் இலக்கியங்களில் பயன்படுத்தப்பட்டவை) பேசுவதை இழிவாகக் கருதி அவற்றைத் தவிர்த்து தொலைக்காட்சியில் வரும் சென்னை மேட்டுக்குடியினரைப் போல ஆங்கிலம் கலந்து பேசுவது தான் நாகரிகம் என்றுக் கருதும் ஜமுக்காளத்தில் வடிகட்டிய முட்டாள்தனத்தை தற்போதைய தலைமுறை செய்துவருவது தான். லேசாக இதுபோன்ற மனப்போக்கைக் கொண்ட மனைவியிடம் வேண்டுமென்றே ஊர்வழக்கில் பேசி வெறுப்பேற்றுவது என் விருப்ப பொழுதுபோக்குகளில் ஒன்று ;-)

ஈழத்தின் மொழிக்கும் அதற்கு மிக அருகாமையில் இருக்கும் தமிழகத்தின் நாகப்பட்டினம், இராமேஸ்வரம் பகுதிகளின் வட்டார வழக்குக்கும் குறிப்பிட்டுச் சொல்லத்தக்க ஒற்றுமைகள் ஏதும் இல்லாத நிலையில் ஒப்புநோக்க அதிக தொலைவில் இருக்கும் குமரி மாவட்டத்தின் மொழி ஈழத்தை மிகவும் ஒத்திருப்பது முதற்பார்வையில் சற்று விந்தையாகத் தெரியலாம். ஆனால் இலங்கைத் தமிழர்களின் வரலாறு மற்றும் வாழ்வியல் குறித்த பல்வேறு தகவல்களை ஆராய்ந்தால் இந்த தொடர்புக்கான காரணங்களைக் குறித்து ஓரளவுக்கு அறிய முடிகிறது. அவற்றை அடுத்தப் பகுதியில் எழுதுகிறேன்.